ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΚΟΥΡΤΑΝΙΩΤΗΣ

...κρίνω περιττόν να αναφέρω τον ένθερμον ζήλον, και τας όσας κατά δύναμιν εκδουλεύσεις εδυνήθην να προσφέρω εις την πατρίδαν και εις όσον καιρόν εφύλαττον τον τόπον θηβών δεν απετόλμησε ο εχθρός να κάμη την παραμικράν καταδρομήν. σπεύδω λοιπόν να προσφέρω και αύθις εις την σεβαστήν διοίκησιν τον ίδιον ζήλον μου και επειδή ο εχθρός καθημερινώς λεηλατεί και αιχμαλωτεί τους αδελφούς μας και ο τόπος επαπειλείται από μέγαν κίνδυνον... να δυνηθώ να προφθάσω τους δυστυχείς αδελφούς μας από τον επαπειλούμενον κίνδυνον. μ' όλον ότι εισέτι δεν ημπορώ να ησυχάσω από τους δριμυτάτους πόνους της πληγής μου, δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω τους αδελφούς μας να αιχμαλωτούνται αδίκως...


τη 20 μαϊου 1825
ναύπλιον
ο πατριώτης
αθανάσιος σκουρτανιώτης

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

ΓΚΟΥΡΑΣ ΓΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΣΚΟΥΡΤΑΝΙΩΤΗ ΚΑΙ ΜΑΧΗ ΜΑΥΡΟΜΑΤΙΟΥ





Η επιστολή του Γιάννη Γκούρα στις 10 Νοεμβρίου 1825 
στην κυβέρνηση, για την κατάσταση των ελληνικών στρατευμάτων 
στην Στερεά και την μάχη του Μαυροματίου


Είναι από τα τεκμήρια, που ένας ερευνητής το ψάχνει χρόνια γιατί ανταμείβει μόχθο του. Στην συγκεκριμένη επιστολή -βαρύνουσα από κάθε άποψη- ο Αρχιστράτηγος Στερεάς Γιάννης Γκούρας φωτογραφίζει με ρεαλιστικό και ωμό τρόπο, την κατάσταση των ελληνικών στρατευμάτων της ανατολικής Στερεάς τον Νοέμβριο του 1825, όπου βρίσκονται κυριολεκτικά υπό διάλυση από την έλλειψη κυρίως τροφών, ενώ παράλληλα δίνει μια καταπληκτική μαρτυρία της μάχης του Μαυροματίου, ελάχιστες μονάχα ημέρες μετά το γεγονός. Ο Γκούρας, ο οποίος χαρακτηρίζει το συμβάν ''ανέλπιστον και λυπηρότατον'' μας δίνει τους αριθμούς των αντιμαχομένων. Υπέρ των εξακοσίων οι Τούρκοι ιππείς και πεζοί και σαράντα δύο μονάχα οι Έλληνες υπό του Σκουρτανιώτη, του Ντρίντζουλα και κάποιου Αναστάση Λεβεντάκη, του οποίου το όνομα ακούγεται για πρώτη φορά στην μάχη του Μαυροματίου. Ο Γούρας μεταθέτει την ημερομηνία διεξαγωγής της μάχης στης 2 και όχι στις 3 Νοεμβρίου...

Ας δούμε όμως την επιστολή του Γιάννη Γκούρα

''Προς την Σεβαστή Διοίκησιν

Εκλαμπρότατοι

Και την υπ' Αριθ. 1325 β Διαταγήν έλαβον διά της οποίας είδον να μοι λέγη η Σ. Διοίκησις ότι αφού τα διάφορα εν Σαλώνοις σώματα απεφάσισαν να διαλυθούν, δεν έπρεπε να το υποφέρω, αλλά να το εμποδίσω και να ιδεάσω και την Σ. Διοίκηση κτλ.
Αλλά τούτο εκλπαμπρότατοι, απεφασίσθη ότι από τον Αύγουστον, οπόταν έλειψεν ολοτελώς η ζωοτροφία και εγώ όσο ηδυνάμην τας εμπόδιζα με λόγον και έργον καθότι μόνος μου επήγον εις Σαλαμίνα και τους έφερα ολίγην τροφήν, άλλοτε από καϊκια τινά, ελάμβανον ολίγην και τους έδιδον απόδειξιν, άλλοτε από τον ένα και άλλοτε από τον άλλον τα εξηκονόμην μόνος μου και τους τα εμοίραζον εις όλα τα σώματα με το δράμι εις όσους στρατιώτας ανθρωπίνους και όχι χάρτινους είχεν ο καθείς από 100 δράμια και 150 κάποτε και τους ενεθάρυνον πάντοτε με κάποια ελπίδα και με υποσχέσεις και τελευταίον,  βλέπων ότι ο εχθρός ακινητώσι προσμένων την διάλυσίν μας, την οποίαν από κατασκόπους εμάνθανον από μέρες και την αμετάθετον των στρατευμάτων απόφασιν να διαλυθούν εκ της απελπισίας και αμηχανίας τροφών -και λοιπόν απεφάσισα και επήγα και τους εβάρεσα εις Αλαμάνα και πάλιν εις Νευρόπολιν και τελευταίον αφού τους εβαρέσαμε και εις την ...σκάλαν αν και εφονεύθη και ο αδελφός του Ρούκη εξ ημών επληγώθη και από αυτούς ο Αρχηγός της Άμπλιανης, ερωτών άνθρωπον σημαντικόν, ο οποίος λιποτακτήσας και αφήσας την άμπλιανην απέλπισεν τους λοιπούς τοσούτον, ώστε πάραυτα ετράπησαν εις φυγήν και έμειναν οι εδώ τόποι ελεύθεροι. Το διά πώς δεν ιδέαζον την Σ. Διοίκησιν την αποφασισθήσα χιλιάκις των στρατευμάτων μας λιποταξίαν, τούτο δεν το έκαμνον , επειδή όλως δυνάμει το εμπόδιζον και το ..... και δεν το ιδέαζον διά να μην λυπήσω και οιωνί απελπίσω την Σ. Διοίκησιν εν τω μέσω τοσούτων δυσφορήτων αγώνων και εν ω έβλεπα τον εχθρόν καταφθείροντα το κέντρον μας, τας νήσους κινδυνευούσεις και το Μεσολόγκιον. Ταύτα πάσχοντα, να ακούση και ότι διαλύονται και τα εν Σαλώνοις στρατεύματα. Διά τούτο ου μόνο εμπόδιζον την διάλυσιν των, αλλά και το διά τούτο γράμματα εκράτουν από τα οποία ιδού όπου περικλείω ένα δύο τώρα, προς πληροφορίαν περισσοτέραν. Η έλλειψις λοιπόν των αναγκαίων ήτον η αιτία της αποφασισθήσης τοσάκις διαλύσεως των διαφόρων σωμάτων και ουχί καμιά άλλη αιτία. 
Και ταύτα περί τούτου.

Οι δε εχθροί οι εν Ευβοία, εξερχομένοι συχνώς και αλλεπαλλήλως και καταφθείροντας και καταλεηλατούντας τας επαρχίας της ανατολικής Ελλάδος και ένεκα τούτου είχον προσδιορίσει οπλαρχηγούς τινάς εν διαφόροις μέρηση, ίνα ανθίστανται και ματαιώνουν τους σκοπούς και κινημάτά των, αλ' αίφνης προχθές εν Σαλώνοις ων, μανθάνω ότι εξήλθον υπέρ των εξακοσίων ιππέων τε και πεζών και ότι εκ των προσδιορισθέντων ο μεν Θανάσης Σκουρτανιώτης, Αναστάσης Λεβεντάκης και Γιάννης Ντρίτζουλας αντισταθέντες εις αυτούς με μόνον τεσσαράκοντα δύο στρατιώτας, καθώς εις της ελλείψεως της ζωοτροφίας ουκ ηδύναντο να έχωσι περισσοτέρους , και εκ διά την φιλοτιμίαν και Αισχύνιν ουκ ηδύναντο να αναχωρήσουν χωρίς να τους βαρέσουν. Αντισταθέντες και πολιορκηθέντες εις μίαν παλαιάν θολωτήν εκκλησίαν περί της θέσης Μαυρομάτι. Οι δε εχθροί αναβάντες εις τον θόλον και τρυπήσοντάς τον, έρριψαν μέσα ένα πλήθος ρετζίνια και φυσέκια αναμμένα εις τρόπον ώστε απεπνίγησαν μέσα όλοι  έναν εξαιρέσεως, ύστερον από μίαν σκληράν ανθίστασιν εις την οποίαν εφονεύθησαν πάμπολλοι εχθροί. Ακολούθως οι μείναντες εχθροί ανεχώρησαν την ίδιαν εκείνην νύκτα εις τας 2 του τρέχοντος. Εγώ δε μανθών το ανέλπιστον και λυπηρότατον τούτο συμβάν έσπευσα και κατέλαβον τας περί την Δομπραίναν θέσεις προσμένων τον ζαερέ διά να προχωρήσω ίσως και παγιδεύσω και τούτον τον τοσούτον καταλεηλατήσαντα τας εδώ επαρχίας εχθρόν. 

Προσθέτω ότι τας αυτάς εκείνας ημέρας, καθ' ας εφυγαδεύθησαν οι εχθροί και ήτον οι στρατιώται συναγμένοι και ενθουσιασμένοι επρότεινα και επαρακίνησα τους αδελφούς Σουλιώτας να υπάγομεν από τα ......τους εν Μεσολογκίω εχθρούς, αλλά αυτοί δεν το εδέχθησαν αλλ' ανέβαλλον  τον καιρόν. Εγώ δε, βλέπων ότι οι στρατιώται εκρίωσαν, επειδή έχωμεν εικοσιέξι ημέρας σήμερον να τους δώσσωμεν ταϊνι και εσκορπίσθησαν παραιτήθησαν εκ τούτου επειδή πλέον δεν το εδέχοντο μήτε οι  στρατιώται.  Επειδή δεν εντρέπομαι να το ειπώ, δεν τους εξουσιάζομεν κατά δυστυχίαν και τούτο. Αλλ' ο καθείς σχεδόν είναι αυτοκέφαλος και τούτο προέρχεται, επειδή δεν τους πληρώνομεν και δεν τους ταγγίζωμεν. Έτερον δεν έχω αλλά μένω με το προσήκων σέβας.

10 Νοεμβρίου 1825
Δομπραίνα                                                                           Γ. Γκούρας