ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΚΟΥΡΤΑΝΙΩΤΗΣ

...κρίνω περιττόν να αναφέρω τον ένθερμον ζήλον, και τας όσας κατά δύναμιν εκδουλεύσεις εδυνήθην να προσφέρω εις την πατρίδαν και εις όσον καιρόν εφύλαττον τον τόπον θηβών δεν απετόλμησε ο εχθρός να κάμη την παραμικράν καταδρομήν. σπεύδω λοιπόν να προσφέρω και αύθις εις την σεβαστήν διοίκησιν τον ίδιον ζήλον μου και επειδή ο εχθρός καθημερινώς λεηλατεί και αιχμαλωτεί τους αδελφούς μας και ο τόπος επαπειλείται από μέγαν κίνδυνον... να δυνηθώ να προφθάσω τους δυστυχείς αδελφούς μας από τον επαπειλούμενον κίνδυνον. μ' όλον ότι εισέτι δεν ημπορώ να ησυχάσω από τους δριμυτάτους πόνους της πληγής μου, δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω τους αδελφούς μας να αιχμαλωτούνται αδίκως...


τη 20 μαϊου 1825
ναύπλιον
ο πατριώτης
αθανάσιος σκουρτανιώτης

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021

Ο εκδότης της εφημερίδας των Αθηνών, Γεώργιος Ψύλλας για τον θάνατο του Αθανασίου Σκουρτανιώτη

 




ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΕΤΡΑΔΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1825

 

Την περασμένην Παρασκευήν μας έφερον εδώ την πικρήν είδησιν, ότι εις το Μαυρομάτι χωρίον των Θηβών, έκλεισαν οι Τούρκοι της Ευρίπου (έως 600 τον αριθμόν), εις μίαν εκκλησίαν και ύστερον έκαυσαν εκεί μέσα τον Αντιστράτηγον Αθανάσιον Σκουρτανιώτην με 35-40 παλληκάρια.

Αυτός ο καλός άνθρωπος, ο οποίος δεν έπαυσεν από την αρχήν του πολέμου να φυλάττη ωσάν καλόν λαγωνικόν τους δρόμους της Ευρίπου, και πάντοτε να σκοτώνη, ή να πιάνη Τούρκους, ακούωντας την απερασμένη εβδομάδα, ότι είχον εύγη προς το μέρος της Θήβας, επήρε τα παλληκάρια του, και επήγε να πιάση κανένα δυνατό μέρος, όθεν έμελλαν να περάσουν. Βλέποντες όμως εις το χωρίον Μαυρομάτι ολίγους Τούρκους στην αρχή, κατέβη κάτω να τους κτυπήση, και εκεί τον επλάκωσαν όλοι. Αυτός έπιασε την μάνδραν μίας εκκλησίας,  και εκείθεν τους επολέμησεν αρκετήν ώραν. Ως το τέλος δεν ημπόρεσε να βασταχθή εις την μάνδραν, και εμβήκαν εις την εκκλησίαν, αλλά μην έχωντας τα αναγκαία σύνεργα διά να ανοίξουν από την εκκλησίαν πολεμίστραις, οι Τούρκοι απ’ έξω άνοιξαν από πάνω την εκκλησίαν, και ρίχνωντας μέσα φωτιάν τους έκαυσαν.

Εκάησαν αλλά δεν επαραδόθησαν. Τούτο φθάνη μόνον, διά να γνωρίση κανείς τι παλληκάρια ήτον. Κρίμα μόνο οπού εχάθησαν άδικα των αδίκων! Η παλληκαριά τους ήθελεν ήτον εις την Πατρίδα πολλά ωφελιμώτερη, αν την εμεταχειρίζοντο, όχι κατά το κλέφτικον, αλλά ενωμένοι μαζή με τα μεγάλα σώματα, και όσον τούτο δεν γένη, ποτέ δεν θα παύσουν οι Τούρκοι να μας καταπατούν τους τόπους, και να μας τζακίζουν έναν έναν. Ηξεύρω πως αυτόν τον τρόπον πολέμου τον επαίνεσαν και πολλοί Ευρωπαίοι (ο Κολονέλος Στανόπ έλεγεν, ότι καλλήτερον τρόπον πολέμου οι Έλληνες δεν ημπορούσαν να μεαχειρισθούν εναντίον των εχθρών τους, παρά τούτον τον οποίον εμεταχειρίσθησαν έως τώρα, τον οποίον αυτός έλεγεν εκκεντρικόν! Αλλά ηξεύρομεν πολλά καλά, πόσον επροσπάθησεν εις την Συνέλευσην των Σαλώνων να στερεώση μεταξύ των καπετανέων της Ανατολικής και Δυτικής Ελλάδος το να ενεργούν συμφώνως και με προμελέτην τα πολεμικά τους επιχειρήματα). Όμως ποτές να κάμνη πας ένας καπετάνιος ό, τι θέλει, να στέκη όπου θέλει, και όταν θέλει -εμείς εξ’ αρχης χάσαμεν και ακολουθούμεν να χάνωμεν, επειδή όταν ένας καπετάνιος εθυσιάζετο, ο άλλος από το βουνό έκαμνε χάζι! Τούτο ταις περισσότεραις φοραίς δεν εγίνετο από κακίαν, αλλά επειδή δεν είχαν προτήτερα μαζή καμωμένον κανένα σχέδιον, μήτε ο ένας έπιανεν την δουλειάν με γνώσιν, μήτε ο άλλος ύστερα ήξευρε πώς να τον βοηθήση.

Αυτά δεν λέγωνται προς κατηγορίαν του Σκουρτανιώτη και των καλών παλληκαρίων του. εκείνοι με τον θάνατόν τους εκαθάρισαν και ταις αμαρτίαις τους. Λέγονται διά ημάς τους ζωντανούς, οπού πρέπει να συλλογιζώμασθε, διά όσαν πράγματα βλέπομεν να γίνωνται εις τούτον τον κόσμον.

Γ. Ψύλλας