Κατά ΣΠΗΛΙΑΔΗ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ τομ. Β' σελ 472
Την 3 του Νοεμβρίου οι Τούρκοι της Εύβοιας, εις τα περί τον Κάλαμον αποβάντες παράλια, εκινήθησαν εις τας πεδιάδας της Λεβαδείας και δεν έβλαψαν τους κατοίκους, διότι ο Αθανάσιος Σκουρτανιώτης τους είχεν ειδοποιήσει και προλάβοντες είχον αποσυρθή εις σφαλή μέρη, αλλ' επιστρέφοντες οι Τούρκοι, εύρον μέρος εξ αυτών κατά το Μαυρομάτι, χωρίον των Θηβών, τον ειρημένον Σκουρτανιώτην με σαράντα πέντε στρατιώτας και τον προσέβαλον οχυρωθέντα εις το περιτείχισμα παρακείμενης τινός εκκλησίας, και εφονεύθησαν πολλοί, αλλ' εις την ακμήν της μάχης έφθασαν όλον το σώμα των εχθρών ως εξακόσιοι πεζοί και ιππείς και τον εβίασαν να κλεισθεί εντός της εκκλησίας, και τότε έβαλον πυρ εις αυτήν και τον έκαυσαν και εκείνον και όλους τους στρατιώτας του. Επομένως, θα λάβη την θέσιν του, αρχηγός των όπλων της επαρχίας Θηβών διορισθησόμενος από την Κυβέρνησιν, ο αδελφός του Γεώργιος Σκουρτανιώτης και θα καταπολεμήσει τους Τούρκους ως και εκείνος.
Στο ίδιο περίπου κλίμα κινείται και η Γενική Εφημερίδα (Φύλλο 11 της 10.11.1825) με την διαφορά ότι αναφέρει επιπλέον: ''...Επρόφτασε μετά ταύτα ικανή βοήθεια, πλην μάτην, επειδή έγινε πάρα καιρόν'' Χαρακτηριστικό ότι και η Γενική Εφημερίδα και ο Σπηλιάδης, αλλά και ο Ξάνθης ο Γεν. Αστυνόμος Αθηνών, χρησιμοποιούν την ημερομηνία 3 Νοέμβρη! Το γεγονός αναφέρει και ο Οικονόμου στην ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ''
Ο Τάκης Λάππας (ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ) προσθέτει ότι τον καλογεράκο που αναφέρει ο Τσεβάς, τον λέγαν Πανάρετο. Αργότερα καλογέρεψε στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας στο Ζαγαρά (Ελικώνα) Είχε γράψει στο φύλλο του ευαγγελίου τα ονόματα αυτών, που πολέμησαν στην Αγία Σωτήρα. (Το φύλλο αυτό του ευαγγελίου, δυστυχώς δεν έχει βρεθεί. Υποσχόμαστε να κάνουμε μια προσπάθεια στη μονή για την ανεύρεσή του)
Γράφει ακόμη ο Λάππας, ότι προς βοήθεια για ενίσχυση του Σκουρτανιώτη, ήρθε ένας μικροκαπετάνιος Σουλιώτης στη καταγωγή ονόματι Ζέρβας, αλλά ήταν αργά.
Από τον Αθανάσιο Σκουρτανιώτη δε βρήκανε παρά μόνο το δεξί του χέρι που βαστούσε ακόμη το γιαταγάνι. Επειδή τα δάχτυλα ήταν τόσο σφιγμένα πάνω στη λαβή που ήταν πολύ δύσκολο να τα αποχωρίσουν, τελικά τον έθαψαν έτσι. Μαζί με το γιαταγάνι.
Σχετικά με την ημερομηνία, πράγματι υπάρχει μια σύγχιση. Ενώ ο Τσεβάς αναφέρει την 26η Οκτωβρίου, οι υπόλοιποι αναφέρουν την 3η Νοέμβρη. Διαβάζουμε στον ΓΙΩΡΓΗ Β. ΛΟΥΚΑ-ΦΑΝΟΠΟΥΛΟ ''Θήβα και Λειβαδιά, Χωραϊτες και χωρικοί'':
''...Ο Τσεβάς το γεγονός τόγραψε σύμφωνα με την εξιστόρηση του πατέρα του και του συμπατριώτη του αγωνιστή Γ. Γκέλη, όπως του τάπαν το τσοπανόπουλο και ο έγκλειστος με τον Σκουρτανιώτη καλόγερος.
Ο Γεν. Αστυνόμος Αθηνών Ανδρέας Ξάνθης, το πληροφορήθηκε από τον Μήτρο Βενιζέλο. Όσον αφορά τους άλλους, είναι ολοφάνερο, ότι ακολούθησαν την ημερομηνία και τα όσα ανέφερε στην έκθεσή του ο Αστυνόμος.
Έτσι, από μέρους μας είναι δύσκολο να τοποθετήσουμε με πεποίθηση την ακριβή ημερομηνία, μια που οι πηγές είναι διαβλητές, μ' όλον που από πρώτη παρατήρηση θα μπορούσαμε να αποκλείνουμε προς την ημερομηνία, που εκόμισε στην Αθήνα ο Βενιζέλος. Ήταν τόσο νωπό και πρόσφατο το τραγικό γεγονός.
Αλλά και την ημερομηνία, που αναφέρει ο Γ. Τσεβάς -αν και η εξιστόρηση έγινε μετά από χρόνια- δε μπορούμε να την αμφισβητήσουμε. Γι' αυτούς ήταν τόσο συγκλονιστικό το γεγονός, που δύσκολα θα μπορούσε να σβυστεί από τη μνήμη τους, έτσι όπως το έζησαν και το άκουσαν και οι οποίοι θα το θυμούνταν ως το θάνατό τους΄΄
Εμείς πάντως συγκλίνουμε στην ημερομηνία της 26ης Οκτωβρίου. Ο αγωγιάτης Βενιζέλος που πουλούσε βαμπάκι στην Αθήνα, απλά άκουσε μετά πό λίγες ημέρες το γεγονός και το μετέφερε. Πιθανόν να μη θυμόταν σωστά η να μη πρόσεξε την ημερομηνία και την διαβίβασε λάθος στον Αστυνόμο. Ο Γ. Γκέλης, φίλος, συμπολεμιστής του Σκουρτανιώτη, δε μπορεί να έκανε τέτοιο λάθος σε μια τόσο σημαντική για κείνον ημερομηνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου