ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΚΟΥΡΤΑΝΙΩΤΗΣ

...κρίνω περιττόν να αναφέρω τον ένθερμον ζήλον, και τας όσας κατά δύναμιν εκδουλεύσεις εδυνήθην να προσφέρω εις την πατρίδαν και εις όσον καιρόν εφύλαττον τον τόπον θηβών δεν απετόλμησε ο εχθρός να κάμη την παραμικράν καταδρομήν. σπεύδω λοιπόν να προσφέρω και αύθις εις την σεβαστήν διοίκησιν τον ίδιον ζήλον μου και επειδή ο εχθρός καθημερινώς λεηλατεί και αιχμαλωτεί τους αδελφούς μας και ο τόπος επαπειλείται από μέγαν κίνδυνον... να δυνηθώ να προφθάσω τους δυστυχείς αδελφούς μας από τον επαπειλούμενον κίνδυνον. μ' όλον ότι εισέτι δεν ημπορώ να ησυχάσω από τους δριμυτάτους πόνους της πληγής μου, δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω τους αδελφούς μας να αιχμαλωτούνται αδίκως...


τη 20 μαϊου 1825
ναύπλιον
ο πατριώτης
αθανάσιος σκουρτανιώτης

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007

Ποιος ήταν o Αθανάσιος Σκουρτανιώτης (τμήμα I)


Κατά Τσεβά.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

''Ο Αθανάσιος Σκουρτανιώτης κατήγετο εκ Σκούρτων των Δερβενοχωρίων, τα οποία κατά και προ της επαναστάσεως ήσαν το μεγαλύτερον χωρίον της επαρχίας Θηβών. Εκεί εγεννήθει κατά το 1793 και κατά την παιδικήν αυτού ηλικίαν, εφοίτησεν εις την μονήν του Οσίου Μελετίου, ένθα έμαθεν ολίγα γράμματα. Ανδρωθείς προσελήφθη εις την υπηρεσίαν της μονής, ως ''γνωριστής'' των ποιμνίων αυτής, θέσις την οποίαν καταλαβάνουσι άνθρωποι δραστήριοι, ευσυνείδητοι και πεπροικισμένοι δι' απεράντου μνήμης. Ένεκα τούτου εγνωρίσθη με τους καλογήρους όλων των μονών Αττικής και Βοιωτίας. Εις τα μοναστήρια τα οποία τότε ήσαν πανεπιστήμια πολεμικών και πολιτικών γνώσεων, εδιδάχθη ο Σκουρτανιώτης τα πρώτα πολιτικά και πολεμικά μαθήματα.
Τα Δερβενοχώρια, ως είδομεν εν σελ. 141 απήλαυον επί Τουρκοκρατίας αυτονομίας τινός, καθ' ην πλην των άλλων, είχον δικαίωμα να καταρτίζωσι και διατηρώσι μικρόν σώμα εξ εντοπίων μαχίμων ανδρών προς τήρησιν της τάξεων, καταπολέμησιν της ληστείας και προφύλαξιν από επιδρομών. Του μικρού τούτου σώματος αρχηγός, ήτο ο Σκουρτανιώτης, όταν εξεράγη η ελληνική επανάστασις. Άγων τότε πολλούς Δερβενοχωρίτας ύψωσεν την σημαία της επαναστάσεως εκ των πρώτων εν Στερεά Ελλάδι και μετά του εκ Χασιάς Μελετίου Βασιλείου και του εκ Λεβαδείας Δήμου Αντωνίου εκυρίευσαν τας Αθήνας και επολιόρκησαν την Ακρόπολιν αυτών. Από των αρχών δε της επαναστάσεως, μέχρι του θανάτου του, διετέλεσε κύριος των Δερβενοχωρίων δηλ. της μεταξύ Πάρνηθος και Κιθαιρώνος χώρας, εξ ης ορμώμενος διέκοπτε συχνάκις τας συγκοινωνίας των Τούρκων της Χαλκίδος και των Θηβών προς τας Αθήνας και προς αλλήλας και διήρπαζε τας εφοδιοπομπάς και πολεμοφόδια. Κατά των Τούρκων ιδίως της Χαλκίδος, διεξήγε συνεχή και συστηματικόν πόλεμον. Οσάκις δεν είχε να προσβάλη τουρκικά αποσπάσματα περιτρέχοντα τα χωρία της Αυλίδος, επιτίθετο κατά τας μεσημβρινάς ώρας, κατά των εν τοις αγροίς εργαζομένων Τούρκων, ων διήρπαζε τα προϊόντα και τα ζώα. Τότε τα τουρκικά αποσπάσματα έσπευδον προς καταδίωξιν των Ελλήνων, αλλ' ούτοι εν τω μεταξύ είχον αποσυρθεί εις τα υπωρείας των γειτονικών ορέων, οπόθεν αμυνόμενοι εφόνευον πολλούς εκ των επιτιθέμενων Τούρκων, εάν δε εις τούτους εστέλετο βοήθεια τις εκ Χαλκίδος, αύτη έφθανε πάντοτε αργά, οπότε οι Έλληνες είχον ήδη τεθή υπό την προστασίαν του σκότους της νυκτός, διό οι Τούρκοι επέστρεφον άπρακτοι εις Χαλκίδα, ουχί δε σπανίως και σημαντικώς κατ' αριθμόν ηλαττώμενοι, διότι έπιπτον εις εστημένας παγίδας, καθ' ας πολλοί εφονεύοντο.
Ενίοτε όμως αι συχναί αύται επιδρομαί των Ελλήνων, απέβαινον εις βάρος αυτών. Εις μίαν τούτων απομονωθείς ο τολμηρός και ριψοκίνδυνος Γεώργιος Γκέλης, εσώθη μετά πολλού κόπου, χάρις εις την ευκινησίαν , την ωκυποδίαν και ανδρείαν του, υπό πέντε ιππέων καταδιωκόμενος, εξ ων εφόνευσε τρεις. Εις παρεμφερή περίπτωσιν ευρέθη και ο Κώτσο Βόγκλης, εν τινι επιθέσει κατά των Τούρκων στο Δήλεσι.Ευρεθείς προ δύο Τούρκων ιππέων εφόνευσε τον ένα, αλλά παρά του άλλου εύρε τοσαύτην αντίστασιν, ώστε ηναγκάσθη να μονομαχήση και να φονεύση μεν αυτόν, έλαβον όμως τόσα τραύματα, δια σπάθης εις την κεφαλήν και τας χείρας, ώστε όταν μετά πολλάς ώρας συνήντησε το σώμα του, δυσκόλως ανεγνωρίσθη υπό του Σκουρτανιώτου και των συντρόφων του, η δε μία των χειρών του, παρέμεινεν εις όλην του τη ζωή άχρηστος προς εργασίαν.
Ο Σκουρτανιώτης κύριος ως είπομεν, της Πάρνηθος μέχρι Κιθαιρώνος χώρας, είχε τρομοκρατήσει επί τοσούτον τους την πόλιν και πεδινά χωρία της Επαρχίας Θηβών Τούρκους, ώστε ούτοι, ου μόνον δεν εκακοποίουν τους Έλληνας κατοίκους των περιφερειών τούτων, αλλά εφέροντο προς αυτούς, ηπίως και πατρικώς. Αλλά και ο Σκουρτανιώτης ουδέποτε προσέβαλε τους Τούρκους των Θηβών, διό μεταξύ τούτων είχε δημιουργηθεί κατάστασις τις δυναμένη να θεωρηθή ως σιωπηρά σύμβασις αποχής από πάσης κατ' άλλων πολεμικής ενεργείας.
Ότε τις των οπλαρχηγών επρότεινε εις τον Σκουρτανιώτη να προσβάλωσι τους Τούρκους και να εκδιώξωσιν η αιχμαλωτίσωσι την εν Θήβας Τουρκικήν φρουράν, ούτος είπεν:
-Δεν συμφέρει, διότι η Θήβα έχει μεγάλο όνομα. Αν ακουσθή ότι έπεσε, θα στείλουν χιλιάδας στρατού να την ανακτήσουν και αλοίμονον τότε. Τι μας μέλει αφού κανείς δε μας πειράζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: